بسم الله ...
گاهی اوقات وقتی در اوج غمزدگی هستی و فکر میکنی دیگه هیچی نمیتونه شادت کنه، یه غافلگیری کوچیک از طرف یه دوست میتونه حسابی خوشحالت کنه و روحیه ت عوض بشه. امروز صبح برای من یکی از همون روزا بود، وقتی بسته ی پستی دوستم به دستم رسید و بازش کردم انقدر ذوق کردم که حالم حسابی خوب شد. هدیه ی بی مناسبت دوستم مثل یه بمب انرژی بود که تو خونه منفجر شد و همه ی خانواده از این شادی بهره مند شدند.
امیرالمومنین علی علیه السلام در حکمت 257 نهج البلاغه می فرماید: «سوگند به کسى که تمام صداها را مىشنود، هر کس سرور و خوشحالى در قلبى ایجاد کند، خدا از آن سرور برایش لطفى مىآفریند که هرگاه مصیبتى بر او وارد شود این لطف همچون آب (در یک سطح شیبدار، به سرعت) به سوى او سرازیر شود تا آن مصیبت را از وى (بشوید و) دور سازد، همانگونه که شتر بیگانه از گله (یا از چراگاه خصوصى) رانده مىشود.»
طبقه بندی: نهج البلاغه، هدیه، غافلگیری، دوست