بسم الله
صورتم را به صورتش نزدیک کردم. چقدر با بوییدن و بوسیدن زهرا کوچولوم آرامش می گیرم. با یک نگاه به چشمان معصومش، غم عالم از دلم بیرون میره. خدایا ممنونم ازت. میشه چند تا دیگه از این قرص های آرام بخش بهم بدی!
یاد دوران بارداری ام افتادم... چقدر پر استرس سپری شد. دو بار تا مرز از دست دادن دخترم پیش رفت. چه روزهای سختی بود. دائم در رفت و آمد به دکتر و بیمارستان... بستری شدن های پی در پی ... چه شبهایی که با چشم گریان خوابم برد...
و حالا چند سالی میشه که وعده ی خدا که فرموده « إنّ مع العسر یسراً » (1) برام محقق شده.
این سختی و آسانی های همراه با هم، در هر مقطعی از زندگی به شکلی متفاوت باعث پختگی ما انسان ها میشه. حتی اگر به ظاهر بعد از تحمل سختی طولانی مدت، به نتیجه ی مطلوب خود نرسیم، ولی تجربه ای که از این ماجرا کسب کردیم خیلی به ما کمک میکنه که مسیر زندگی خودمون را بشناسیم.
پ.ن:
(1) آیه 5 سوره شرح
طبقه بندی: فرزندآوری، سختی، آسانی، قرآن، صبر
بسم الله
یادمه مجرد که بودم زمان دانشجویی که از خانواده ام دور بودم، مواقعی که خیلی دلم میگرفت و هیچ چیزی آرومم نمیکرد، صبح اول وقت میرفتم حرم حضرت معصومه سلام الله علیها، بعد از زیارت میرفتم ایوان آینه منتظر ورود یک عالم بزرگ میشدم. حضرت آیت الله بهجت هر روز بین ساعت 7 تا 8 صبح وارد حرم میشد. منم از ایوان آینه با فاصله ایشون را نگاه می کردم تا زمانی که از صحن عبور می کردند. بعد از دیدن ایشون واقعا آروم میشدم؛ حقیقتاً همانطور که شنیده بودم نگاه به چهره ی عالِم عبادت است و این را از آرامش درونم می فهمیدم.
همیشه با خودم میگفتم احتمالا علت اینکه نگاه کردن به عالم عبادته، این باشه که با دیدن چهره یک عالم دین، یاد خدا می افتیم. چرا که به فرموده ی خداوند در قرآن؛ « أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ » (1) ؛ با یاد خدا دلها آرام میگیرد.
الان بعد از گذشت سالها این حس خوب را یکجای دیگه هم دارم تجربه میکنم. همون آرامشی که در زمان مجردی همیشه دنبالش بودم.
این آرامش را در مادر بودن دارم. نمی دونم چه رازی در مادری نهفته است که حتی در بدترین شرایط روحی هم که باشم همین که نگاهم به چشمهای زیبای دخترم گره میخوره، با نگاه معصومش تمام غمها از دلم بیرون میره و آرامشی خاص پیدا می کنم، درست مثل همون آرامشی که بعد از دیدار آن عالم بزرگوار داشتم. گویی نگاه کردن به فرزند هم عبادت است. به نظرم چون چهره ی پاک و معصوم کودک، ما را به یاد خدا می اندازه، دلهای ما با دیدنش آرام میگیره؛ و این مثل عبادت در راه خداست.
فراموش نکنیم که سجاده ی یک زن بعد از ازدواج، به وسعت چهاردیواری خانه اش است.
پ.ن:
(1) سوره رعد، آیه12
طبقه بندی: فرزندآوری، آرامش، مادری، عبادت
